Heel eerlijk? Toen ik vorige week besloot om met mijn offline experiment te beginnen, dacht ik “dat doe ik wel even”. Ik weet wat er nodig is om slechte gewoontes te veranderen in goede, daar begeleid ik mijn klanten immers ook bij. Maar, verandering vraagt veel van je, heel veel. Het terugschroeven van mijn internetgebruik is daarop geen uitzondering. En dat heb ik gemerkt!
Ik had rekening gehouden met ontwenningsverschijnselen, dus die kon ik aan. Tot op zekere hoogte. Want ja, ik had apps op mijn telefoon geblokkeerd en de wifi op mijn laptop uitgezet, om het “automatisme” van even iets opzoeken te ondervangen. So far so good. Maar, als internet geen optie is, wat dan wel? Kortom, er ontstond een lege ruimte die ik niet meteen goed wist op te vullen. Dat zorgde voor onrust en was een feestmaal voor mijn interne criticus. Voor ik het wist, werd ik om mijn oren geslagen met vragen als “Wat kan ik eigenlijk?” en “Wat weet ik nou helemaal?”. Het maakte me duidelijk hoe belangrijk het is, om het niet alleen zo moeilijk mogelijk voor jezelf te maken om je ongewenste gedrag te vertonen. Het is minstens even belangrijk om zo concreet mogelijk voor jezelf te maken wat je gewenste gedrag is en hoe je dat kunt stimuleren. Ik was daar te vaag in gebleven. “Focussen op al die dingen die alsmaar blijven liggen en al die ideeën die ik nog uit wil werken, omdat ik er ‘geen tijd’ voor heb.” zoals ik in mijn mail van vorige week schreef, is alles behalve concreet. En dus is het niet zo heel verrassend dat ik in dat opzicht tegen een probleem aan liep.
“Het moeilijkst van verandering is de confrontatie met de patronen en overtuigingen die onder de oppervlakte liggen”
Ingrijpender, en onverwachter was het inzicht dat mijn experiment me meedogenloos confronteert met een diepgeworteld patroon. Want ik begon te zien dat mijn neiging tot kennisslurpen niet alleen een gevolg is van angst, onzekerheid en twijfel. Nee, meer nog dan dat is het een poging om die gevoelens te vermijden, ervan te vluchten. Oftewel, een coping-mechanisme, een manier om om te gaan met deze emoties, die ik moeilijk vind.
Mijn experiment “dwingt” me om die angst, onzekerheid en twijfel toe te laten en onder ogen te zien. Om ermee te zitten. Hoewel dat confronterend is, niet meevalt en me onrustig maakt, geeft het simpelweg herkennen van dit patroon me ook het vertrouwen dat er zelfvertrouwen en kracht voor in de plaats kan komen.
Kortom, verandering is niet alleen moeilijk vanwege de letterlijke gedragsverandering (of dat nu internet is, of meer sporten, gezonder eten, beter voor jezelf zorgen, noem maar op). Het moeilijkst is de confrontatie met de patronen en overtuigingen die onder de oppervlakte liggen. Het is die confrontatie die maakt dat je hard de andere kant op wilt rennen. Het vraagt moed en commitment om de strijd ermee aan te gaan. Maar als je je open durft te stellen en naar je negatieve patronen en overtuigingen durft te kijken, maakt dat verandering misschien niet minder moeilijk, maar wel ongelofelijk te moeite waard! En het maakt de kans dat je je verandering vol kunt houden oneindig veel groter!