De coach-gemeenschap staat al een paar dagen op zijn kop. Sinds het item van Arjen Lubach is iedere zichzelf respecterende coach druk doende om de waarde en kwaliteit van zijn vak te verdedigen in de hoop Arjen en miljoenen sceptische nederlanders van gedachten te laten veranderen.
Ik ben coach. Niet alleen dat, ik begon als psycholoog. En ook mijn coachings-aanpak heeft vorm gekregen door gebeurtenissen en ervaringen uit mijn eigen leven. Ik zou me dus nu onder de groep moeten scharen die zich aangesproken voelt. Maar, weet je wat het is; Arjen Lubach snijdt een pijnlijk en belangrijk issue aan. Alleen, het issue is niet dat er (te veel) coaches zijn. Het issue is ook niet dat ‘coach’ geen beschermde titel is. En evenmin dat er cursussen bestaan van een paar dagen.
Het echte probleem is kwaliteit. We leven in een wereld vol quick fixes en gouden bergen. We willen onze problemen opgelost zien (let op mijn woordkeuze) en wel zo snel, eenvoudig en pijnloos mogelijk. En dus ga je als klant op zoek naar die quick fix. Waar je dan op uit komt is vaak niet de coach met de meeste ervaring of best passende aanpak voor jouw specifieke behoefte, maar bij degene met de mooiste praatjes. Je komt uit bij degene die jou de glimmende gouden bergen voorspiegelt die achter de wolken verstopt liggen.
En dat is geen coaching, maar marketing!
Dat brengt me op een ander gevolg van onze quick-fix-maatschappij. Want, ook ondernemers zoeken naar de snelste, eenvoudigste en meest pijnloze manier om inkomen te vergaren. En dus springen ze in op trends. Mensen lopen vast en willen gecoacht worden, het is mogelijk om laagdrempelig en goedkoop als coach te starten, en met een beetje goede marketing komen klanten vanzelf. Kortom, een slim businessmodel voor wie makkelijk geld wil verdienen. En voila, een vicieuze cirkel is geboren. Want de vakcoaches, de mensen die serieus zijn over coaching en echt een verschil willen en kunnen maken in het leven van hun klanten, worden overschreeuwd door de trendcoaches met hun mooie praatjes en gouden bergen. De enige manier is om dezelfde tactieken te gaan toepassen, waardoor ook zij zich laten verleiden tot het doen van grote beloftes. Waarmee de de bergen alleen maar hoger worden, en je als klant door de bomen het bos niet meer ziet. De illusie van de quick fix houdt zichzelf zo in stand.
Dus ik steek de hand in eigen boezem. Ik ben onderdeel van het probleem dat ik probeer op te lossen. Ik ben coach om mensen te helpen plezier, ontspanning en zin in hun leven te hervinden, om ze te helpen de regie over hun eigen leven terug te nemen. Een proces dat traag mag zijn, moeizaam en soms pijnlijk; het tegenovergestelde van een quick fix dus. En toch laat ik me evengoed verleiden tot mooie praatjes en gouden bergen in mijn communicatie en marketing, uit angst dat men anders niet voor mij zal kiezen en omdat het de enige manier lijkt om gezien te worden. En daarom is het zaak dat ik de regie over mijn eigen vak terug ga nemen. Om niet langer te schreeuwen, maar om de aandacht te richten op wat er echt toe doet. Zodat jij als klant weet dat je waarde krijgt voor je geld en weet dat ik me 100% voor jouw behoefte zal inspannen als je mij als jouw coach kiest!
Mooier dan dat kan ik het niet maken!
Ps: Wil je weten op welke manieren ik er voor jou kan zijn, kijk dan op www.atelierinvert.nl