Mijn kinderen zijn al weken in de ban van het aankomende Sinterklaasfeest. Het is heerlijk om te zien hoe ze opgaan in de magie van pepernoten, liedjes, schoentjes, en cadeautjes. Maar hoe leuk dat ook is, het is niet waar ik het vandaag over wil hebben. Want, wat me opviel is het volgende. Mijn kinderen mogen in deze tijd een aantal keer hun schoen zetten. Zo gauw ze weten dat het die dag mag, worden papier, potloden en stiften tevoorschijn getoverd. En voordat ik met mijn ogen kan knipperen, hebben ze een tekening gemaakt, opgerold, dichtgeplakt en in hun schoentje gestopt (heerlijk, die zelfstandigheid). Soms maken ze er zelfs alvast nog een paar, want je weet maar nooit.
En dat is niet alleen prachtig om te zien, het is ook leerzaam. Het laat namelijk een spontaniteit zien die velen van ons onderweg zijn kwijtgeraakt. Ze bruisen van enthousiasme en zelfvertrouwen en worden niet gehinderd door enige vorm van zelfkritiek of perfectionisme. Ze zitten niet eindeloos te wikken en wegen wat ze moeten gaan maken, vragen zich niet af wat de ander (Sinterklaas) er van zal vinden. Ze vertrouwen er simpelweg op dat wat ze maken goed is. Dat is aanstekelijk en verfrissend om te zien.
Maar, zeker van mijn zoon ken ik ook een andere kant, één die kritisch en onzeker is en vaak vastloopt in weerstand. Dus, wat maakt deze situatie anders, vroeg ik me af. En ik denk dat ik het weet. Het is een gevoel van urgentie en van belangrijkheid. Urgent en belangrijk, omdat hij weet dat er zonder tekening niks in zijn schoen komt. Dat betekent niet dat ik een voorstander ben van beloningssystemen. Sterker nog, ik geloof juist sterk in het zoeken naar intrinsieke motivatie, maar daarover schrijf ik later nog wel eens een blog.
Maar, in dit geval illustreert het gedrag van mijn zoon hoe je in beweging kunt komen, als het maar belangrijk genoeg voor je is. Het is bijna alsof zijn leven ervan af hangt. Stel je eens voor dat je zou weten dat je nog maar 2 uur te leven had, tenzij je een persoonlijke tekening in je schoen zou stoppen? Zou jij dan nog tijd besteden aan twijfels, onzekerheden en perfectionisme? Of zou je als de wiedeweerga aan het werk gaan en zorgen dat het af was? Ik denk dat ik het antwoord wel weet. Vervang nu je leven voor “je geluk en gezondheid”, en de tekening in de schoen voor “het uitdrukking geven aan alles wat er in je zit op de manier die bij jou hoort”, en beantwoordt de vraag nog eens.
Wat dacht je ervan om jezelf dit jaar een prachtig cadeau te geven, namelijk jezelf? Om te kiezen voor geluk, gezondheid en expressie? Ik pas dan wel niet in de zak, maar ik kan je er wel bij helpen! Stuur me gewoon een mailtje op info@atelierinvert.nl, als je wilt weten hoe.
Fijne Sinterklaas!