Ik mag dan een zomerkindje zijn, mijn favoriete seizoen is toch echt de herfst. Ik houd er van. Ik geniet van de kleuren, paddenstoelen, de frisse lucht, de blaadjes die rond dwarrelen, en het allermeest van het kopje koffie bij de kachel na afloop. Ik geef toe, soms wil ik alleen die kachel, en kijk ik het liefst door mijn raam naar buiten. Ik ben nou eenmaal een huismus.
In mijn hoofd is het altijd kouder, en regent het altijd harder dan het in werkelijkheid doet. Als ik simpelweg toe zou geven aan mijn knusse ik, zou ik de dag waarschijnlijk lusteloos en een tikkeltje prikkelbaar eindigen. Maar op het moment dat ik toch de drempel over stap naar buiten, merk ik hoeveel energie de buitenlucht me geeft. Als ik dan een uurtje later bij de kachel plof, ben ik misschien moe van de wandeling en de kou, maar voel ik me tegelijkertijd opgewekt, levendig en geïnspireerd. En dat gevoel is goud waard!
En zo is het eigenlijk met alles wat je moeilijk, spannend of ongemakkelijk vindt. Je hoofd is er een kei in om torenhoge mentale drempels op te werpen en je ervan te overtuigen dat je “het” echt beter niet kunt doen. Totdat je de moed bijeenraapt en de drempel toch over gaat; dan zul je merken hoe mooi het leven buiten je comfortzone kan zijn!
Wat maak jij moeilijker dan het is? Welke mentale drempel wil jij over? Laat het me weten in een reactie!